اتروفی عضلای چیست

آتروفی چیست؟

سلول ها در پاسخ به تغییرات محیط اطرافشان می توانند خود را تغییر دهند. آتروفی یکی از این پاسخ ها است. در یک تعریف می توان گفت: كوچک شدن اندازه سلول به دليل كاهش مواد سلولی را آتروفی می گويند. آتروفی عضله به معنی لاغر و ضعیف شدن عضله است. آتروفی عضله می تواند به دنبال کاهش جریان خون به عضله و یا فلج شدن اعصاب حرکتی عضله و یا استفاده نکردن طولانی‌مدت از عضله ایجاد شود.

علت آتروفی
کاهش بارکاری سلول ( مانند بی حرکت کردن یک اندام برای بهبود شکستگی)
از دست دادن عصب دهی
کاهش خونرسانی
تغذیه ناکافی
از دست دادن تحریک اندوکرین و فرآیند پیری ( آتروفی ناشی از پیری)

 

آتروفی عضلانی نوروژنیک (دارای ریشه عصبی)

هنگامی که عصب مربوط به یک عضله آسیب ببیند، دیگر نمی تواند باعث انقباض عضلانی که فعالیت عضلانی تولید می کند، شود. بدن، بسیار محافظه کار است و آنچه که مورد استفاده قرار نمی گیرد، بازیافت می شود. بدون عصب تحریک کننده انقباض عضلانی، بدن گمان می کند که دیگر به این عضله نیازی نیست و آن را تجزیه می کند. با آتروفی عضلانی نوروژنیک، عضله باید به منظور حفظ توده عضلانی، به طور مصنوعی با استفاده از تحریک الکتریکی، ورزش داده شود.

آتروفی عضلانی ناشی از عدم استفاده

در مورد عضلات، این گفته قطعا درست است «از آن استفاده کن یا آن را از دست بده» اگر شما ورزش کنید و فعال باشید، عضلاتتان برای پاسخگویی به این نیاز رشد خواهند کرد. اما به محض آنکه شما استفاده از یک عضله را متوقف کنید، بدن دیگر نمی خواهد برای تغذیه و حفظ آن انرژی صرف کند بنابراین شروع به تجزیه کردن و بازیافت آن می کند. در نتیجه اندازه و قدرت عضله شما کاهش می یابد. ورزش اختصاصی نیز آتروفی عضلانی را معکوس خواهد کرد و عضلات را برای رشد مجدد تحریک می کند. تا زمانی که اعصاب مربوط به عضلات، سالم و بدن به خوبی تغذیه شده است، عضلات می توانند دوباره رشد کنند. تصور کنید که چگونه بدنسازانی مانند آرنولد شوارتزنگر، به شدت تمرینات بدنسازی انجام می دهند اما همین که تمرین کردن را متوقف می کنند، عضلات آنها کوچک شده و به سایز نرمال بر می گردد.

فعال و متحرک نگه داشتن بیماران، یک نگرانی بزرگ در مراقبت های پزشکی است، چون آتروفی عضلانی در هنگامی که شخص بستری یا یک اندام بی حرکت باشد، به سرعت اتفاق می افتد. اگر تا به حال پایتان را گچ گرفته باشید، می دانید که چقدر سریع، توده عضلانی از دست می دهید. در برخی موارد، آنها مجبورند یک قالب جدید برایتان بگیرند، چون عضله آنقدر کوچک شده که گچ پس از چند هفته شل می شود. هنگامی که در بیمارستان هستید، فیزیوتراپ ها و کاردرمانگرها با هدف فعال نگه داشتن عضلاتتان، مرتب به شما سر می زنند بنابراین دچار آتروفی عضلانی نخواهید شد.

از دست دادن عضله در آرتروز

هنگام بحث کردن در مورد نوع از دست دادن عضله که می تواند از عدم فعالیت فیزیکی به علت درد مفصل و دامنه حرکتی محدود ایجاد شود، ما به آتروفی عضلانی ناشی از عدم استفاده، اشاره می کنیم. این تا حدودی از یک چرخه معیوب ناشی می شود. درد آرتروز منجر به کاهش فعالیت فیزیکی می شود که به آتروفی عضلانی منجر می گردد. اما مهم است که بدانید این نوع آتروفی ناشی از عدم فعالیت می تواند با ورزش معکوس شود.

چندین وضعیت پزشکی می توانند باعث این مشکل شوند. اینها، مواردی هستند که به آرتریت مربوط می باشند:

درماتومیوزیت -پلی میوزیت -درمان طولانی مدت کورتیکواستروئید -استئوآرتریت -آرتریت روماتوئید

اگر متوجه شدید که آتروفی عضلانی دارید، با پزشک تان صحبت کنید. احتمالا لازم است یک برنامه ورزشی را آغاز کرده و به آن متعهد بمانید.

پیشگیری

رژیم غذایی غنی از میوه و سبزیجات(منبع غنی منیزیم) ، غذاهای کم چرب و مصرف کافی پروتئین به عنوان مهم‌ترین ترکیبات عضلات می‌توانند مانع از ایجاد آتروفی عضلانی شده یا حتی پیشرفت آن را کندتر کند.

علاوه بر اینها، برنامه ورزشی منظم و روزانه از ابتلا به بی حرکتی و آتروفی عضلانی جلوگیری می‌کند.

درمان آتروفی عضلانی

  • به طور مرتب ورزش کردن
    ورزش های کششی برای کاهش فشار در عصب
    داروهای ضد التهاب برای کاهش التهاب و درد
    فیزیوتراپی
    درمان اولتراسوند
    برخی موارد، برای اصلاح انقباض، جراحی لازم می باشد

منبع : مجله فیتنس مگازین

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *